Krkonošský cyklobus

Janova skála - punkt widokowy Janova skála (Skała Jana). Skalny punkt widokowy w masywie Czarciej Góry z ograniczonym widokiem na zachodnie Karkonosze i polske Szrenicę. Jest oddalony zaledwie 1 km od górnej stacji kolei linowej Harrachov-Czarcia Góra.

Studenov - rozdroże Studenov. Ze Studenova można pójść w kierunku kolejnego skrzyżowania szlaków turystycznych Ručičky lub zejść do dolnej Rokytnicy, do górnej Rokytnicy, albo wrócić do Harrachova na Rýžoviště. Na Studenovie funkcjonuje punkt gastronomiczny.

Ručičky - kolejnym ważnym skrzyżowaniem szlaków turystycznych na trasie od górnej stacji harrachovskiej kolei linowej se Ručičky. W odległości ok. 1 km pod Ručičkami znajduje się górna stacja kolei linowej Horní domky, która prowadzi do górnej Rokytnicy (możliwość skorzystania z jednego biletu Harrachov/Rokytnice). Dalsza trasa z Ručiček prowadzi do górskiego schroniska turystycznego Dvoračky. Inny szlak wiedzie z powrotem do Harrachova Rýžoviště lub po szlaku Kládova cesta do skrzyżowania szlaków Krakonošova snídaně.

Dvoračky - Na trasie z Ručiček na Dvoračky można podziwiać wspaniałe widoki na dolinę Rokytnicy nad Jizerou. Schronisko Dvoračky znajduje się na wysokości 1140 m n.p.m. na południowym stoku szczytu Lysá hora.

Kocioł (dawniej Kokrháč) Szczyt wznoszący się na wysokość 1435 m n.p.m. Na południowo-wschodnich stokach Velká kotelní jáma (Wielki Kocioł) i Malá kotelní jáma (Mały Kocioł) – typowe kotły polodowcowe z resztkami moren i rzadkimi gatunkami roślin. Na północnym zboczu znajduje się Růženčina zahrádka. To zachowany układ geometryczny z wyrównanego wału kamieni o niejasnym pochodzeniu.

Bloki skalne tzw. Kamienie Harracha najbardziej znana formacja skalna na wewnętrznym grzbiecie Karkonoszy, wznoszeca się nad krawędzie Wielkiego Kotła (Velká kotelní jáma). W pobliżu znajduje się granitowe skały, elementy bocznych odgałęzień grzbietu, które opadaje na polske stronę.

Mogiłe zbudowana na szczycie Vrbatova výšina 1400 m n.p.m. i w pobliżu schroniska Vrbatova bouda upamiętniajeca narciarzy Bohumila Hanča i Václava Vrbaty, którzy zginęli niedaleko tego miejsca 24.3.1913 roku podczas mistrzowskiego biegu narciarskiego na dystansie 50 kilometrów. Z okolic mogiły roztacza się piękny widok na okoliczne panoramę Karkonoszy. W pobliżu znajduje się resztki fortyfikacji z lat 30. XX wieku, które służyły do ochrony granic.

Wodospad Panczawy – najwyższy wodospad w Republice Czeskiej, jego całkowita wysokość wynosi 148 metrów. Bieg rzeki Pańczawy (Pančava) opuszcza tutaj Panczawske Łekę (Pančavská louka) i spada do Łabskiego Dołu (Labský důl). Do wodospadu można dojść po czerwonym szlaku turystycznym między schroniskami Labská i Vrbatova bouda.

Powstała po 1830 roku nad kotłem polodowcowym Łabskiego Dołu (Labský důl). Spłonęło 6.11.1965 roku i zostało odbudowane w 1975 roku na południowy wschód od zgliszczy według projektu inżyniera architekta Z. Řiháka. W pobliżu na Łabie widoczne są pozostałości małego zbiornika, który dawniej służył do zatrzymywania wody dla Wodospadu Łaby (Labský vodopád). Znajduje się na skrzyżowaniu najbardziej znanych i najładniejszych szlaków turystycznych. Sted rozchodze się szlaki do wszystkich atrakcyjnych części Karkonoszy – w kierunku miejscowości Špindlerův Mlýn, Horní Mísečky, Harrachov, do Ľródeł Łaby, Wodospadu Łaby (Labský vodopád) oraz Špindlerovki na Przełęczy Karkonoskiej, a stąd dalej do schroniska Luční bouda, do Peca pod Sněžkou.

Źródło najbardziej znanej czeskiej rzeki, znajduje się na Łabskiej Łuce (Labská louka), która bezpośrednio sesiaduje z granicą państwowa z Polską. Źródło to symbolicznie poświęcił biskup kralowohradecki Jan z Talemberka w 1684 roku i w ten sposób Łabska Łuka (Labská louka) stała się ostatecznie terenem czeskim. W 1968 roku Ľródło Łaby zagospodarowano, zainstalowano metalową płytę z herbami miast, przez które Łaba przepływa. Przez miejsce to biegnie tzw. Czeska Ścieżka (Česká cesta). To także skrzyżowanie szlaków turystycznych (czerwonego, zielonego i żółtego).

Śnieżne Kotły ścisły rezerwat przyrody leżący po polskiej stronie. Obejmuje dwa kotły polodowcowe o głębokości 215 m z popękanymi ścianami granitowymi. Na dnie Wielkiego Kotła są dwa stawy polodowcowe o głębokości do 1,5 m. W Małym Śnieżnym Kotle znajduje się żyła bazaltu dochodząca do wysokości 1425 m. W okolicy żyły występuje 216 gatunków rzadkich roślin (skalnica śnieżna, skalnica naprzeciwlistna i inne). Schronisko nad Śnieżnymi Kotłami kształtem przypomina krakowski Wawel, dlatego też nadano mu taką nazwę. Dzisiejszy kształt z wieżą widokową pochodzi z lat 1895–1897. Od 1960 roku znajduje się w nim nadajnik radiowy i telewizyjny.

Violík (Labski Szczyt) – skalisty szczyt na północnych obrzeżach Łabskiej Polany. To skalisty stożek zbudowany z granitowych głazów, porośnięty wzorcem geograficznym (gatunkiem grzybów zaliczanych do porostów), po stronie południowej znajduje się bogato rozczłonkowana ściana o wysokości 20 m. Na jej wygląd wpływa proces wietrzenia skał.

Twarożnik – jedna z najbardziej znanych karkonoskich form skalnych. Granitowa grupa skalna, przypominająca gomółkę białego sera, znajduje się na granicznym grzbiecie. Nazwa przypomina także produkcję tradycyjnych karkonoskich serów. Dojść do niej można nie tylko szlakiem, ale także z kierunku Voseckiej boudy. Uwagę turysty zwróci przede wszystkim płaski przechylony chybotek, który można zobaczyć w szczytowej części formy skalnej. Niedaleko stąd znajduje się turystyczne przejście graniczne. Zaczyna się tu Szlak Polsko-Czeskiej PrzyjaĽni. Roztaczają się stąd widoki na polską stronę. W pobliżu, na terenie Polski, widać wyraĽny szczyt Szrenicy, na którą kursuje wyciąg (z 1928 r.) ze Szklarskiej Poręby o długości 3 kilometrów.

Góra Szrenica (w Czechach nazywana również Jinonoš) znajduje się na głównym grzbiecie Karkonoszy (Śląski Grzbiet). Leży na południe od Szklarskiej Poręby. Otoczony skałami szczyt znajduje się w odległości około 200 m od czeskiej granicy i jest doskonałym punktem widokowym. Dosłownie z wszystkich stron zbiegają się tu oznakowane szlaki, w tym także szlak prowadzący od turystycznego przejścia granicznego przy Voseckiej boudzie. Dojeżdża tu wyciąg ze Szklarskiej Poręby o długości 3 km.

Schronisko Vosecká bouda – leży w zachodniej części Karkonoszy w strefie rdzennej czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego na wysokości 1260 m n.p.m. Powstało przed 1743 rokiem, pełniło wówczas funkcję szopy na siano. Około 1790 roku dawało schronienie drwalom i funkcjonowało jako obiekt gospodarczy. Chatę nazywano Czeską Nową lub Franciszkańską, która to nazwa pochodziła od mieszkającego w niej mnicha. Nazwa „Vosecká“ związana jest z łąką, na której stoi. Do celów turystycznych służy od 1896 roku. Przebudowie i rozbudowie poddano ją w 1900 roku. Obecny kształt pochodzi z czasu przebudowy przeprowadzonej po zakończeniu drugiej wojny światowej. Jako jedno z niewielu górskich schronisk nigdy nie zostało dotknięte pożarem. Ciekawostką Voseckiej boudy jest także to, że nie ma tu doprowadzonej sieci energetycznej, energia elektryczna produkowana jest przez agregat dieslowy.

Skrzyżowanie szlaków turystycznych Krakonošova snídaně – z Voseckiej boudy do Harrachova, przez Wodospady Mumlawy (Mumlavské vodopády). Albo po szlaku Kládova cesta do rozdroża Ručičky. Kolejna kamienista droga prowadzi dalej na Pańczawską Łąkę (Pančavská louka).

Wodospady Mumlavskie – znajduje się na rzece Mumlawie (Mumlava) na obrzeżach Mumlawskiego Dołu (Mumlavský důl) pod Ptačincem. To najbardziej obfity wodospad, w którym woda spływa z hukiem na całej szerokości koryta nagłębokość około 10 metrów. Wodospad zajmuje całe koryto rzeki, tworząc w granitowej skale ogromne kotły. Są to wgłębienia w granitowym podłożu powstałe w wyniku ruchu wody i kamieni. W pobliżu wodospadu znajduje się schronisko Mumlavska bouda – dawniej leśniczówka, dziś restauracja wycieczkowa. Wodospad jest bardzo dobrze dostępny dla turystów pieszych i rowerzystów, prowadzi tu droga asfaltowa, na której obowiązuje zakaz ruchu samochodów.